ชีวิตญี่ปุ่นปีที่4-日本の生活4年目に入りました-

เหมือนไว และเหมือนช้า

เหมือนเมื่อวาน แต่ก็เหมือนเพิ่ง4ปีเองหรอ?

วันที่ 2 ตุลาคม ปี 2014

เป็นวันที่เราได้เดินทางมาญี่ปุ่น เพื่อเริ่มใช้ชีวิตที่ประเทศนี้

มีหลายๆอย่างที่น่าเขียนบันทึกไว้แต่ก็ไม่มีเวลาแม้แต่จะได้บันทึกอะไรเลย

ในครั้งนี้ก็เช่นกัน ดองไว้นานมาก

แอบเขียนในเวลางานแทน #พนักงานดีเด่น2018

เราได้มาที่ประเทศนี้ครบ4ปีแล้ว

ที่เรารู้สึกและคิดได้ตอนนี้คือ ภาษาญี่ปุ่นเราหยุดอยู่กับที่

กลับกันมีแต่จะแย่ลงๆ เหมือนสมองไม่พร้อมอินพุทอีกต่อไป

เดือนที่ผ่านมาก็เพิ่งเป็นวันครบรอบ1ปีที่ทำงานในบริษัทญี่ปุ่น

ตั้งใจว่าจะเขียนแต่ก็ยังไม่มีเวลาเขียน.. ขอโทษฮับ

จะอัพที่ไปงานถ่ายโฟโต้บุ๊คเล่มแจน ที่ฮอกไกโดก็ไม่มีเวลาอัพ

ดองกันต่อไป.. ขอโทษฮับ

วันนี้ญี่ปุ่นอากาศดี ท้องฟ้าแจ่มใสขนาดไม่มีเมฆซักก้อน

ตรงกันข้ามกับวันแรกที่มาเลย

ปีแรกที่เรามา มาพร้อมกับแม่ และหมิว เพื่อนสนิทเรา

เราได้เข้ามายังแมนชั่นที่ทำการเช่าไว้ครั้งแรก

เราผ่านอะไรมาเยอะจนเริ่มเล่าไม่ถูก

แต่ตอนนี้เราอยู่ที่บริษัทที่อิสระให้โอกาสเราทำทุกอย่าง

มีงานฟรีแลนส์ของตัวเองที่มีลูกค้าไว้ใจเชื่อใจเรา

ให้งานเรา ทำสัญญากับเราทุกๆเดือน

ขาดอย่างเดียวคือเวลานอน..

เริ่มพูดไม่รู้เรื่องแล้ว ง่วงและมึนมาก

เมื่อวานซืนพายุลูกที่ 25 ที่เข้าญี่ปุ่น ที่ชื่อ จ่ามี

เข้ามายังโตเกียวคืนวันอาทิตย์เที่ยงคืน

ลมแรงมากกกกกกก กระจกสั่นแบบมีคนทุบตลอดเวลา ฝนก็แรงตามแรงลม

กว่าจะได้นอนสนิทตี 4 ตื่น7โมง ลุกไม่ขึ้น

เลือดจาง หมดแรง ฝืนออกมา รถไฟไม่วิ่ง เพราะรถไฟไปชนอัลไลไม่รู้

หยุดซ่อม คนล้นชานชะลา กว่ารถไฟจะมา คนก็เต็ม แฮร่

กว่าจะถึงบริษัท สายไปเยอะอยู่ แต่ทุกคนก็สายเหมือนกัน

วันนี้ก็อากาศดีไม่อยากอยู่ในบริษัทแล้ว ประชุมเสร็จจะเตรียมออกไปหาไรทำข้างนอก

ค่อยมาเขียนใหม่นะ ไม่มีสาระอีกแล้ว เย้